Diagnostyka obrazowa odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa

Prawidłowo przeprowadzona diagnostyka różnicowa ZBK umożliwia wprowadzenie kompleksowego leczenia przyczynowego i zastosowanie indywidualnego programu terapeutycznego oraz monitorowanie efektów przebiegu leczenia. Dokładna analiza zgłaszanych objawów w badaniu podmiotowym i przedmiotowym (szczególnie w aspekcie testów ortopedycznych i neurologicznych) wystarcza, aby ustalić wstępne rozpoznanie choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa lędźwiowego. Okres przedłużania się dolegliwości ponad 6 tygodni u chorych, bez względu na ich natężenie, jest wskazaniem do wykonania diagnostyki obrazowej. Według Verhagen i wsp. przy każdym badaniu należy pamiętać o objawach sugerujących występowanie poważnych patologii kręgosłupa, tzw. czerwonych flag [76].

Przy podejrzeniu procesu rozrostowego lub stanu zapalnego kręgosłupa diagnostykę obrazową należy wykonać w trybie pilnym. Ból ostry o dużym i bardzo dużym natężeniu, szczególnie gdy towarzyszą mu objawy korzeniowe lub czuciowe, jest również wskazaniem do leczenia operacyjnego. Podstawą oceny jest badanie obrazowe kręgosłupa, w tym badanie rentgenowskie (RTG), tomografia komputerowa (TK) czy RM [1, 2].

Piśmiennictwo:

Corenman DS. The Clinician’s Guidebook to Lumbar Spine Disorders: Diagnosis & Treatment. AuthorHouse; 2011.

2. Peng BG. Pathophysiology, diagnosis, and treatment of discogenic low back pain. World J Orthop 2013;4(2):42–52

Ul. Jana Keplera 1/4

60-158 Poznań

CENTRUM MEDYCZNE KEPLERA 1

REJESTRACJA: +48 535 651 555